Voor The Singing Parliament maakte Henk Schut een installatie van 150 luidsprekers met elk een eigen stem, evenveel als er zetels in de Tweede Kamer zijn. Deze verschillende stemmen en geluiden creëren een constante reeks van klanklandschappen waar je doorheen kunt wandelen, in kunt gaan zitten of liggen.

De basis voor The Singing Parliament is het muziekstuk Deus venerunt gentes van de Engelse componist William Byrd. Byrd schreef het stuk in de late zestiende eeuw, toen het rooms-katholieke geloof verboden was in Engeland. In de compositie verwerkte Byrd zijn kritiek op oorlog en vernietiging van heilige plaatsen. De tekst kan ook worden gezien als een uiting van de toenmalige religieuze en politieke spanningen in Engeland. Byrd, zelf katholiek, gebruikte de kracht van muziek om uitdrukking te geven aan zijn stem, ondanks het risico om zelf vervolgd te worden.

Schut vult de muziek van Byrd aan met een reeks van geluiden uit zijn onuitputtelijke geluidsarchief, die uit zelfgemaakte speakers klinken. Schut slaat daarmee een brug naar het heden met zijn eigen parlement in geluid. Met de ‘echte’ Tweede Kamer om de hoek, roept de installatie van Schut vragen op over de democratie, wiens stem gehoord wordt en welke geluiden onzichtbaar of ongehoord blijven.