Farida Sedoc over het werk van Eline Mul

De tentoonstelling Non-Profit At All Cost telt acht kunstenaars. We vroegen evenveel experts naar de band met de gepresenteerde werken en de aantrekkingskracht die uitgaat van hun praktijk. Kunstenaar en co-curator van de tentoonstelling Farida Sedoc wilde Eline niet alleen betrekken om een scenografie te creëren maar toonde het werk ook als onderdeel van een autonome praktijk.

Wanneer leerde je het werk kennen en wat viel je toen op?

“In eerste instantie kwam ik in aanraking met het werk van Eline als organisator, het openen en runnen van een pop-up club midden in de stad van Amsterdam. Door het regelmatige bezoek aan deze alternatieve, creatieve club maakte ik ook kennis met de grafisch ontwerpwerk van Mul.”

Hoe zou je het werk omschrijven?

“Spannend, subtiel, expressief en inhoudelijk gedreven ontwerp. Het feit dat Eline heeft gewoond en gewerkt in Amsterdam en in NYC is een belangrijke factor en interessante dynamiek die ik graag aan de show wilde toevoegen. Waar de context van design en kunst, nachtleven en muziek, gemeenschap en cultuur, persoonlijk en politiek, autonomie en ondernemerschap iets is wat ik niet aan Mul hoef uit te leggen. “

Welke ontwikkelingen vind je bijzonder?

“De combinatie van het grafisch en ruimtelijk ontwerp kwam voort uit gesprekken over commodificatie van de kunstenaar, verbeelde gemeenschappen veranderen in belichaamde gemeenschappen. En radicale manieren van het verstrekken van inspiratie en informatie aan sociaal geïsoleerde individuen of groepen door het vermogen om actuele ideeën en onderwerpen uit te drukken en na te streven. Zodoende ontwikkelde Mul vanuit mijn collages een beeldtaal voor de tentoonstelling. Het boekje waarin het werk van de kunstenaar wordt geïntroduceerd werd door deze gesprekken een zine. Het zou bestaan uit originele tekst en afbeeldingen van de deelnemende kunstenaars. Historisch geproduceerd als een “niet-professionele” en “niet-officiële” publicatie. Net zoals de T-shirts vonden wij het een belangrijk cultureel en politiek communicatiemiddel, waarbij traditionele conventies die een alternatieve en toegankelijke vorm van productie en bijdrage voorstellen, als het uitgangspunt zien.”

Waarom moet je de tentoonstelling gezien hebben?

“Een belangrijke pijler in de tentoonstelling ontworpen door Mul, is de grote bestickerde trap, in de ruimte waar iedereen gezamenlijk begint, pauzeert of eindigt. Voor, tijdens of na de tentoonstelling. Het is niet alleen een plek in de ruimte geworden voor bezinning en of dialoog maar staat ook op zichzelf als een autonoom werk die de solidariteit van een groep benadrukt en de individuele artistieke praktijken een eigen plek weet te geven, zoals de winkel en vdo werk.”