A Scenic Route to Self

Elke dag bewegen onze lichamen door structuren en ruimtes die beperkingen opleggen. Voorgeschreven routes die we moeten volgen. Verwachtingen over hoe we ons moeten gedragen. We ontmoeten fysieke en sociale grenzen die onze noties van het zelf uitdagen.

Het zelf. Wat is het zelf? Hoe dicht kan men bij het ‘ware’ zelf komen en hoe dicht kunnen we bij andere zelven komen? In hoeverre kunnen landschappen van geschiedenissen, herinneringen en verbeeldingen een verlangen naar verbinding met deze innerlijke wezens faciliteren? Of in hoeverre zijn ze zelf beperkend voor decorum en structuren?

Deze groepstentoonstelling van studenten van de Master Artistic Research van de KABK kan aanzetten tot introspectie en reflectie op deze vragen. De verschillende werken en performances geven inzicht in hun door onderzoek gedreven praktijken.

Verschillende studenten onderzochten de manieren waarop (verbeelde) natuurlijke taferelen, getekend door geschiedenissen, een gevoel van saamhorigheid versterken of ontkrachten; hoe ze een vorm van gedeelde ervaring mogelijk maken. De onderzoeken laten zien hoe herinneringen troostend of traumatisch kunnen zijn; hoe liedjes en geluiden, voedsel en gedachten seksualiteit en intimiteit kunnen bemiddelen. Ze onderzoeken hoe systemen van patriarchaat en productiviteit, die nog steeds vol vertrouwen worden doorgegeven binnen families en samenlevingen, kunnen worden doorgrond en bekritiseerd. Maar ook hoe artistieke arbeid wordt gewaardeerd en hoe kunstenaars en kunstpubliek naar elkaar kijken.

‘A Scenic Route to Self’ nodigt uit om te ervaren hoe landschappen en mensen herinneringen belichamen en hoe we met elke stap die we zetten posities innemen ten opzichte van systemen die er al waren.